O alternatywnych metodach opinii na blogu
W zeszłym miesiącu opublikowałem dwa artykuły, które mówiły o używaniu cURL do obsługi przekierowań, które nieuchronnie mogą się zdarzyć podczas pracy z niektórymi adresami URL.
W szczególności mówię o:
- Znajdowanie miejsca docelowego przekierowania za pomocą PHP
- Używanie cURL do określenia, czy określony adres URL jest prawidłową stroną
I choć ten drugi jest bardziej tematem tego postu, chciałem odnieść się do obu, ponieważ są ze sobą powiązane.
Na początku tego miesiąca pisałem trochę o tym, jak zmienił się cel blogowania. Może lepiej byłoby mówić o motywacji niż o celu, ale robię dygresję.
W tym poście mówię trochę o komentowaniu i feedbacku. A ponieważ zamknąłem komentarze, jednym ze sposobów, w jaki ludzie będą ze mną rozmawiać o niektórych postach, jest Twitter.
Przykładem:
I lubię to, bo to:
- jasno postawione, zwięzłe pytanie,
- jest skierowany do mnie (z możliwością wtrącenia się innych),
- i może utrzymać rozmowę na dany temat bez przechodzenia na coś innego w komentarzach.
Co więcej, pytanie Xavera jest dobre, ponieważ pokazuje, gdzie może brakować moich treści, i daje mi możliwość napisania kontynuacji lub wyjaśnienia w takim poście 🙂.
Chodzi o to, że odpowiedź na to konkretne pytanie może nie być tak długa, jak wstęp, ale zawsze chcę podać wystarczająco dużo kontekstu przed udzieleniem odpowiedzi.
Opinie na blogu i uzasadnienie decyzji projektowych
Mając to na uwadze, krótka odpowiedź jest taka, że sprawdzenie kodu stanu wyniku danego adresu URL jest dobrym sposobem sprawdzenia, czy można osiągnąć określony adres URL.
Oznacza to, że 200 jest dosłownie kodem stanu OK.
Jednak nie zawsze oznacza to, że adres URL, na który trafia jako pierwszy, jest ostatecznym miejscem docelowym, do którego trafisz.
Ostatecznie cel jest dwojaki:
- Upewnij się, że miejsce docelowe zwraca 200,
- Określ ostateczne miejsce docelowe określonego adresu URL.
Druga kwestia jest ważna, ponieważ tak wiele witryn – takich jak Twitter – korzysta z przekierowań w ramach swoich usług analitycznych do śledzenia kliknięć i „kto wie co jeszcze", gdy przeglądamy sieć po opuszczeniu ich usługi.
Ponadto zdarzają się po prostu sytuacje, w których możemy otrzymać adres URL, na przykład link do asortymentu w sklepie, w którym docelowy adres URL jest inny niż pierwotny adres URL, który otrzymaliśmy.
Doświadczyłem tego z pierwszej ręki w projekcie, nad którym pracuję, co jest całą motywacją stojącą za tym oryginalnym postem.
Tak więc sprawdzanie stanów HTTP jest dobrym sprawdzianem, ale jeśli chcesz wykryć, czy ostateczne miejsce docelowe przekierowania jest prawidłowe, zajmie to trochę więcej.
Oczywiście wszystko zależy od kontekstu, nad którym pracujesz, prawda? Dla niektórych sprawdzanie kodów stanu jest świetne. Inni mogą potrzebować trochę więcej.