Za każdym razem, gdy pracujesz nad wtyczką, która oferuje stronę ze swoimi ustawieniami, istnieje kilka sposobów zapisywania i pobierania informacji.
Możesz:
- skorzystaj z interfejsu API ustawień ,
- użyj niestandardowej strony i połączeń, które są hybrydą tych dwóch,
- użyj pewnego rodzaju hybrydy między stroną podmenu (lub stroną menu) a inną funkcjonalnością.
Im dłużej pracowałem z WordPressem, tym mniej zależy mi na korzystaniu z interfejsu Settings API i decyduję się na odrobinę hybrydowego podejścia.
W zależności od wymagań projektu realizacja będzie się różnić; jednak staram się używać stosunkowo spójnego sposobu tworzenia funkcjonalności.
I chociaż ten post nie będzie dotyczył różnych sposobów, w jakie tworzę moje strony, powiązane klasy i tak dalej, zaoferuje jeden sposób, w jaki możesz inicjować ustawienia wtyczki podczas pracy nad swoim projektem lub projektem dla kogoś innego.
Inicjowanie ustawień wtyczki
W tym poście załóżmy, że wymagania wymagają przechowywania wartości strony jako tablicy asocjacyjnej, która jest oczyszczana i serializowana z poziomu wtyczki.
Oprócz funkcji odkażania, której będziesz potrzebować, wiesz również, że będziesz pracować z:
- tabela opcji,
- i jako taki unikalny klucz dla opcji przechowywanych w tabeli opcji
Teraz, w kontekście programowania obiektowego, zwykle mam kilka klas skonfigurowanych do obsługi całej tej funkcjonalności, ale przede wszystkim interesuje mnie pokazanie sposobu inicjowania ustawień wtyczek.
Ale dlaczego?
Jeśli załadujesz stronę, która ma pobierać opcje z bazy danych, a wartości nie zostały zainicjowane, na ekranie pojawią się ostrzeżenia lub coś pojawi się w pliku dziennika debugowania.
Wszystko zależy od tego, jak masz skonfigurowaną instalację lokalną, a także od tego, jak host ma zdefiniowaną konfigurację.
Niezależnie od tego, chcesz się upewnić, że zainicjalizowałeś ustawienia wtyczki, aby przynajmniej mieć ustawiony wiersz w bazie danych i początkowe wartości lub puste wartości ustawione dla wtyczki.
Jak to zrobić
Jak już wcześniej wspomniałem, ponieważ jestem fanem używania klas w mojej pracy, zwykle ustawiam klasę, która odpowiada za odczytywanie i zapisywanie wartości do bazy danych. Obejmuje to inicjowanie ustawień wtyczki.
Aby to zrobić, zazwyczaj pracuję w następujący sposób:
- zainicjować klasę,
- sprawdzić, czy w bazie danych istnieje jakaś opcja,
- jeśli nie, zainicjuj go,
- jeśli tak, nic nie rób.
Początkowy kod do tego może wyglądać mniej więcej tak :
Ale ponieważ ma to swoją własną funkcję, może być wywoływane w konstruktorze twojej klasy lub możesz oznaczyć go jako publiczny i wywołać poza klasą. W tym poście jednak zadzwonię do niego w konstruktorze :
A po zainicjowaniu wartości można ustawić atrybut w klasie :
Chociaż istnieje przypadek, w którym nie powinno się tego robić w konstruktorze, lubię mieć zainicjowane właściwości klasy w konstruktorze wspomnianej klasy.
A ponieważ klasa jest odpowiedzialna za utrzymywanie odniesienia do ustawień, warto zainicjować ustawienia tutaj.